پیشگویی حضرت زرتشت
ترجمه از متون پهلوی
1گشتاسب شاه پرسید.این دین چند سال روا باشد باشدوپس از ان هنگام چه زمانه ایست
2اهورا گفت این دین هزار سال روا باشد پس ان مردمانی که اندر ان هنگام باشند
همه بمهر دروجی پیمان شکنی ایستند بایکدیگر رشک ودروغ کنند وبان پم سبب ایرانشهر را به تازیان بسپارند وتازیان هرروز نیرومند ترشوند وشهر شهر فراز گیرند
3مردم به نابکاری فساد رذیلت ودروغ گردند وهر انچه گویند وکنند به سود خودشان باشد
ازایشان روش فرارون کردار نیکو ازرده شوند
4به بیدای به این ایرانشهر دهبدان فرمانروایان بار گران رسد وامار مقادیر
زرین وسیمین ونیز بسی گنج وخواسته انبار کنند
5وهمه نا بین وناپیدا شوند ونیز بسیاری گنج وخواسته شایان بدست وپادشاهی دشمنان رسد ومرگ بی زمانه نا بهنگام بسیار باشد
6وهمه ایرانشهر به دست ان دشمنان رسد چنانکه ایرانی از ایرانی پیدا نباشد ان ایرانی با زنا ایرانی باشد
7به ان هنگام بد توانگران را از درویشان فرخنده ترند ودرویشان خود فرخونده نباشد وازادگان
وبزرگان بی مزه رسند
8دختری که زایند به بها بفروشند وپسر پدرومادر رازند واندر زندگی کدخدایی از ایشان جدا کنند وبرادر کهتر برادر مهتر رازند خواسته ازش بستاند وبرای به دست اوردن خواسته ازش
بستاند وبرای بدست وبرای اوردن خواسته زور گوید ودروغ گوید وزن شوی
خویش را به مرگ ارزان بدهد
9مردمان نامرد زن صفت نا پیدا به پیدای رسندوزوروگواهی ناراست ودروغ فراخ شود
10شب با یکدیگر نان می خورند وبه دوستی روند ورزوزدیگر به جان یکدیگر چاره سازند وبد اندیشند
11واندر هنگام بد ان را که فرزندی نیست فرخ دارند و انرا که فرزندی است به چشم خوار
دارند وبسیاری مردم به بیگانگی وسختی رسند
12واندر هوا اشفتگی وباد سرد وباد گرم وزد.نباتات کم شود وزمین از بر شود
13زمین لرزه بسیا رشود ویرانی بکند وباران بی موقع ببارد وانکه بارد بی سود باریده باشد وابر بر اسمان گردد
14ودبیر از نوشتن بد اید وهر کس از گفتار ونوشته باز ایستد
15وهرکس که اورا اندک بهی رفاه است زنگیش بی مزه وبتر باشد وکلبه نا کرده با شد
.نا تمام باشد خانه باشد
16سوار پیاده وپیاده سوار باشد بندگان به راه ازادگان روند هر چند ازادگی به تنشان مهمان نباشد
ولیکن در وجودشان یافت نشود
17مردمان بیشتر به دلقکی ونابکاری گردند به تنشان ازادگی مهمان نباشد
18مردم بر نا زود پیر شوند واز کردار بد خود شاد باشد
19وشهر از شهر وروستا از روستا با یکدیگر بجنگند کارزار کنند واز یکدیگر چیز بستانند
20وتمع مرد ستمگر را لبه نیکی دارند وفرزانه ومردم بهدین را دیو دارند ونیز کسی چنانکه باید به کام خویش نرسد
21ومردمی که به ان هنگام بد زایند واز اهن وروی سخت ر باشند
22دلقکی تمسخر پیرایه باشد وهرکس با اهریمن بیگانه است به خویشی اورسد ومهر پیمان شکنی وگناه ک اندر هنگام کنند
23تیز وزود دست به پاسخ رسند چون ابی که به دریا بتازد
24واتشان ایرانشهر به انجام افسردگی رسند ومال منال وخواسته نا ایرانیان وکفار رسد وهمه بی دین بباشند
25خواسته {ثروت}بسیار گردکنند واز ان نخورند ثروت به دست سرداران فرو مایه رسد
26وهرکس کاری کند کردار او را دیگری نپسندد وسختی وزیان ایشان از ان رسند
وزندگی بی مزه شود وبه مرگ پناه برند
27پس اندر زمین خراسان مرد خورد ونا پیدای با بسیار مردم اسب وسره نیزه بر خیزد وشهر به چیرگی به پادشاهی خویش در اورد.
28خو میان پادشاهی نابین نامری ونا پیدا باشند
29پادشاهی از ایران برود وبه نا ایرانیان رسد.وبسیار به ایین گروش باشد وکشتن یکدیگر رابه ثواب دارند
30ترا نیز گویم که اندر گاه باشد که خداوند پیروز مندی اند زمین اروم
بسیار شهرو بسی شهرستا ن گیرند
31پس ان پادشاه پیروز مند بمیرد واز ان فراز اوبه پادشاهی نشیند
32وشهر به چیزی پایند وبس ستمگری به مردم ایران شهر کنند وبس مال همگان بدست ایشان رسد
33واندر هنگام بد مهر ازرم حرمت نباشد
34تراین نیز گویم که اوی بهتر که اوی بهتر که مادر نزاید یا چون زاید بمیرد واین اند چند- چنین بد ودروشک را به هنگام سر رفتن هزاره زر تشتیان نه بینند
35ان تازیان با ارمیان وترکان اندر گمیزند{مخلوط شوند} وکشور را تاراج کنند
37وپس سپندارمذ فرشته موکل زمین به اهورا مزدا بانگ کند که من این زیا ن را نتابم
من زیرو شوم واین مردم را زیرو رو کنم اب واتش
رابیازارند
38درسال 396 سروش مهر ان دروج بزند وپس هرکه جریبی بکارد400اند انبار کند
ودران هنگام سپندارمز دهان باز کند بسا گوهر فلزات پدید اید
39پس از جانب نیمروز مردی برخیزد که به پادشاهی خواهد وسپاه گند جند دلیر اراسته دارد وشهرها به چیرگی گیرد وبسا خونریزی کند تا کار به کام خودش باشد
40نبرد بزرگ سه بار باشد یکی کاوس شاه که با دیوان به برز بالا اسمان ستیز کرد ویکی
به ان شما خیون سپید هون سفید که دین را جادو کرده که اورا ارجاسب خواننده ویکی در سه هزاره زرتشتیان باشد که بهم ایند ترک تازی وارومی چون بان دهبد پادشاه ستیزند
41گشتسب شاه پرسید که به امدن ان هنگام پسر من علامت نشان چه نماید
42جامسب بیختش گفت که گاه هوشیدر که پدید اید این چندنشان به جهان پدیدار شود
43شب روشنتر باشد
44دوم اینکه هفتورنگ بنات النعش گاه بهلد مقر خودرا تغییر دهد وبه خراسان باز گردد
45سوم اینکه درامد مردمانی ازیکی بیشتر باشد
46چهارم اینکه مهران دروجی پیمان شکن که اندر ان زمان کنند زودتر وپیشتر به مقصود رسند
47پنجم اینکه مردمان خوار فرمانروا تر وچابکتر باشند
48ششم اینکه بتران را نیکی رابیش باشند
49هفتم اینکه دروج از سهمنا کتر باشد
50هشتم اینکه بند افسون که اندر زمانه کنند دوست تر دارند
51نهم اینکه جانوران موذی مانند پلنگ وگرگ وچهار زنگ چهار پا رازیان بیش باشد
52دهم اینکه بد اگاهان بردین دستورات مسخره بیش کنند
53یازدهم اینکه ازاردین دستوران روا باشد به ایشان زور وناراستی گران گویند
54دوازدهم اینکه هامین وزمستان گزیدن یعنی قابل تشخیص نباشند
55سییزدهم اینکه دلبستگی بسیار دهی درشتی باشد
56چهاردهم اینکه کسانی که اندر هگام زایند زیرک -زرنگتر باشند ونیز به زودی به مرگ رسند
57شانزدهم اینکه دور{دریاچه }هست به سکستان{سیستان}بگشاید وزره{دروازه}شهرستان را اب ببرد وهمه سکستان پر اب بباشد
این قسمت اولش بود منتظره بعدی باشید
:: برچسب‌ها:
پیشگوی زرتشت قسمت اول ,
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
آمار
وبلاگ:
